Miasta, podobnie jak ludzie, mają swój własny głos. Przemawiają poprzez ulice, które je przecinają, architekturę, która je definiuje, twarze, które je zamieszkują. Co się jednak stanie, gdy ich historia stanie się szeptem, a ich wielkość odległym echem? Miasto opowiada swoją historię to projekt fotograficzny, który zrodził się z potrzeby wsłuchania się w ten głos, uchwycenia przez obiektyw dialogu między tym, co było, a tym, co pozostaje.
Poprzez grę odbić na wystawach sklepowych, obrazy oferują podwójne odczytanie: z jednej strony konkretność ulic, budynków, latarni i ludzi; z drugiej strony ich ulotna projekcja, niczym wspomnienie mieszające się z teraźniejszością. Delikatny, lecz wyrazisty sposób na podkreślenie, że Catanzaro było kiedyś postrzegane jako „duże miasto”, a dziś jego wizerunek stał się bardziej zniuansowany w oczach tych, którzy tam mieszkają, i tych, którzy je odwiedzają.

Każde ujęcie staje się lustrem nie tylko fizycznym, ale i symbolicznym. Miasto odzwierciedla samo siebie, powielając się w wymiarze balansującym między snem i rzeczywistością. Witryny sklepowe, szklane tafle, stają się oknami, przez które można obserwować zawieszony czas. W ciągu dnia naturalne światło rzeźbi kształty, ujawniając ukryte szczegóły; W nocy latarnie uliczne oświetlają ulice z melancholijną nostalgią, tworząc niemal kinową atmosferę.
Przeplatanie się obrazów czarno-białych i kolorowych pomaga wzmocnić poczucie kontrastu między przeszłością i teraźniejszością. Monochromatyczność przywołuje pamięć, archiwum pamięci, podczas gdy kolor przywraca witalność, która mimo wszystko wciąż się opiera. Ulice, kiedyś duma miasta, zdają się teraz istnieć w swoistym podwójnym wymiarze: namacalnym i tym, który pozostaje jedynie w odbiciu, niemal jakby wspominały to, co było, ale nie były już w stanie w pełni tego pojąć.

Czytanie poetyckie

Catanzaro patrzy na siebie w lustrze i pyta siebie:
jeśli nadal jest tym, czym było kiedyś,
jeśli schody na jego ulicach prowadzą daleko
lub giną w nieodpowiadającym echu.
Latarnie uliczne rozświetlają wspomnienia,
załamują się w cichym szkle,
pokazują dwa miasta: jedno, które żyje,
i taki, który rozpływa się w odbiciu.
Chodzisz i nie wiesz już, czy patrzysz na rzeczywistość
lub marzenie tych, którzy pamiętali je jako wielkie.
Miasto opowiada swoją historię, ale kto jej słucha?

Projekt „Miasto opowiada swoją historię” jest zatem zaproszeniem do spojrzenia poza powierzchnię, do odczytania w refleksjach nie tylko gry obrazów, ale refleksji nad postrzeganiem miasta, jego tożsamością i sposobem, w jaki nadal żyje ono w oczach tych, którzy je obserwują.

Profesor Vittorio Politano
Teoretyk sztuki i emerytowany dyrektor Akademii Sztuk Pięknych w Catanzaro