W 1984 roku, w okresie swojej transformacji zawodowej, Marcello odkrył fotografię. Spotkanie to miało zapoczątkować jego głęboką i długotrwałą podróż artystyczną. Jego pasja do tej sztuki wizualnej zrodziła się w murach studia fotograficznego jego drogiego przyjaciela fotografa, gdzie magia fotografii analogowej, a w szczególności rytuał wywoływania zdjęć, porwały go i urzekły nieodpartym urokiem. Jego wrodzona ciekawość popycha go do eksplorowania ciągle ewoluujących języków wizualnych i do wykorzystywania fotografii jako potężnego narzędzia do opowiadania historii. Ta pasja przemienia go w marzyciela, badacza rzeczywistości, który zawsze stara się zrozumieć zachodzące w niej procesy ewolucyjne. Dla Marcello fotografia staje się nie tylko językiem, ale także sposobem radzenia sobie z życiem, sposobem opowiadania historii i emocji, które pozostawiają subtelne i niezatarte ślady.

Jego wykształcenie opiera się na fotografii reportażowej, a on sam poświęca się najbardziej wzruszającym i znaczącym wydarzeniom w swoim kraju. Rocznice istnienia terytorium głęboko związanego z tradycjami stają się momentami dzielenia się i powrotu do źródeł. Aspromonte, miasta dolnego Morza Jońskiego, górnego Morza Tyrreńskiego, Presila to miejsca, w których emocje stają się rzeczywistością, gdzie każdy krajobraz i każda twarz opowiadają historię.

Jego wizja artystyczna materializuje się w pragnieniu uwolnienia się od utartych schematów, dania przestrzeni emocjom i kreatywności. Każde ujęcie staje się fragmentem życia, wyrazem emocji uchwyconych w czasie i odebranych przez obserwatora. Dla Marcella fotografia to nie tylko technika, ale także język emocji, sposób przekazywania tego, co czuje i doświadcza. Każde zdjęcie staje się środkiem do opowiedzenia własnej historii, pomaga widzowi rozpoznać na własnej skórze to, co zostało pokazane, pozwalając umysłowi opowiedzieć własną historię poprzez obrazy. Jego dzieła przemawiają, obserwują nas i, jak każde ujęcie, pozostawiają po sobie niezatarty ślad, echo emocji, które rezonują w duszy widza.

Oprócz reportaży Marcello poświęca się również fotografii krajobrazowej, uwieczniając majestat i dzikie piękno swojej ziemi. Jego zdjęcia stają się hołdem dla natury, zaproszeniem do kontemplacji jej wielkości i szacunku dla jej kruchości. Jego poszukiwania artystyczne obejmują również fotografię portretową, w której stara się ukazać duszę swoich modeli i uchwycić ich wewnętrzną istotę. Każda twarz staje się krajobrazem do eksploracji, światem emocji do opowiedzenia.

Marcello jest fotografem, który nie zadowala się uwiecznianiem rzeczywistości, lecz stara się ją interpretować, nadać jej głębszy sens. Jego fotografia to sztuka, która trafia do serca, ekscytuje i skłania do refleksji. Jego zdjęcia są zaproszeniem do spojrzenia na świat nowymi oczami, do odkrywania piękna ukrytego w małych rzeczach, do wzruszenia się życiem.